۳ پاسخ برای " یکی به نفع ملت ایران "

1. mlad دی ۱۹, ۱۳۹۰ در ساعت ۱۱:۴۴ ق.ظ 1

   سلام. چقدر خوب میشه که ما از مرگ یک انسان، چه دشمن، چه دوست خوشحال نشیم. چون اونا هم انسان بودن مثل ما. فقط همین… یا علی

2. بهزاد خزاما دی ۲۰, ۱۳۹۰ در ساعت ۸:۲۰ ب.ظ 2

   مرسی عزیز بابت نظرتون حفظ جان بیمار گاهی طلب میکنه که بهش داروی تلخ یا حتی خیلی مضری تجویز بشه و مثلما پزشک از دادن داروی تلخ به بیمار احساس خوشحالی نمیکنه بلکه نجات جان بیمارش هست که اونرو خوشحال کرده . گاهی برخی بیماریها نیاز به درمان فوری داردند تا به درمان اساسی برسند وگرنه جان و حیات بیمار قبل از درمان از بین خواهد رفت . وضعیت فعلی جامعه ما الان شبیه همون بیمار اورژانسی هست .

3. علی مهر ۱۴, ۱۳۹۳ در ساعت ۳:۱۸ ب.ظ 3

   سلام اقای خزاما ,به تازگی باهاتون اشنا شدم.من میشه گفت به تازگی تقریبا لیسانسم تموم شده و الکترونیک می خونم.کارهای شما فوق العاده بود و امیدوارم فوق العاده تر هم بشه .در مورد نوشته تون هم باهاتون موافقم .و در جواب دوستمون هم باید بگم لذت از مرگ کسی نیست مطمئنا , اما میتونه مرهمی برای یک دل داغ دیده یا شاید هم بعضا دارویی برای یک جامعه باشه.وگرنه رحمی که تو دین ما هست هیچ جا نیست .اگرم حرفی ازش باشه دروغ و پوچه.نمونش این پیروان دالایی لاما که ادعای مهربانی و هزار تا چیزدیگه میکنه و کتاباشم تو کشور خودمونم چاپ میشه و خیلی ها هم به به و چه چه میکنن .پیروان مکتب همین اقا بودن زدن اونمه مسلمون رو تو میانمار به فجیع ترین شکلی کشتند. ببخشید که خیلی حرف زدم در اخر هم این شعر رو که فکر میکنم از سعدی هست بایستی بگم که : ترحم بر پلنگ تیز دندان ، ستمکاری بود بر گوسفندان